Είδα τα μάτια σου στης βάτου τα φύλλα τα μαλλιά σου μπλεγμένα στα κλαδιά τα δυο σου στήθη φρούτα ζουμερά του παραδείσου, τη γνώση φορτωμένα Στο τρίγωνο το θερινό σ’ είδα να κολυμπάς μαύρα νερά κι εσύ δελφίνι στολισμένο σώμα των πέντε διαμαντιών στιγματισμένο της Κορσικής το πέρασμα με σπάγκο να κρατάς Στων Λυσσασμένων τα έδρανα σ’ άκουσα ν’ αγορεύεις για τη σκιά που βασιλεύει να μιλάς της Μάινχοφ το ανοιχτό παράθυρο να κοιτά και μ’ ένα σάλτο απ’ τη βουή να δραπετεύεις Σ’ άγγιξα κι ήσουν μια σκιά στη Βηρυτό κατ’ απ’ τα ρούχα σου φορούσες δυναμίτη μα όσο κι αν διάβαζες τις σούρες του προφήτη στα μάτια σου είδα το χαμένο ουρανό Στη Σάχρα να ικετεύεις για νερό τον Tibesti στην Ερυθρά πάνω απ’ τη θάλασσα να περπατάς ποίος θα μου λύσει το αίνιγμα που κουβαλάς; αν είσαι όραμα ή φυλακή ποιός θα μου πει; Μέσα στο κέντρο θα σε βρω του κουρνιαχτού δάκρυα στα μάτια σου, λευκό ασβέστη της μάχης τούτης τον χαμό ποιος θα τ’ αντέξει ποιος θα περάσει μεσ’ απ τις πόλεις τ’ Ουρλιαχτού Πάντα θα ζεις αρχαίου πνεύματος θωπεία ένας λεβάντες θα ‘σαι που χαϊδεύει το νερό τι κι αν κολύμπησα πιστός για να σε βρω θα μένεις άγνωστη στους χάρτες, ουτοπία

Αντισταθείτε Ήρθαν τα “χθες” να διώξουν τ' “αύριο” Αντισταθείτε στους ελεγκτές επίγειας κυκλοφορίας τους επιστάτες των πρωινών κουδουνιών πυροβολήστε Ήρθαν οι τρυγητές του βασιλιά να κλέψουνε τα πάθη Αρνηθείτε να είστε φίλτρα μηχανών κοπές σπαθιών κάλυκες ωχρών πολέμων Πολεμήστε τους υδραυλικούς που εκτρέπουνε ποτάμια και φράζουν τις εκβολές των σιντριβανιών με προσευχές αυτούς που τεμαχίζουνε τον έρωτα σε κύβους ζάχαρης σε άγευστα συμπληρώματα δυστυχίας όσους φιμώνουν τον εσωτερικό τους δαίμονα κάνοντας ζάπινγκ αριστεύοντες σε διαγωνισμούς αποστήθισης δουλεύοντας – δουλεύοντας – δουλεύοντας όσους στολίζουν τους μελλοντικούς τους τάφους με επιχρυσωμένα ευφυολογήματα διάσημων ανδρών όσους ψεκάζουν με ζωοκτόνες εμμονές τις εύφορες κοιλάδες της ευτοπίας όσους διασχίζουν ένα απόγευμα την Εγνατία έφιπποι κτυπώντας μαθητές –άλογα επί αλόγων!– όσους φυλακίζουν τη μελαγχολία σε στρατόπεδα εργασίας με την επιγραφή «η νομαδικότητα απελευθερώνει» όσους περιφρονούν τον έρωτα του Πυγμαλίωνα πρωτοκολλώντας αιτήσεις στεγαστικών δανείων και εκπτωτικά πακέτα κινητής αμηχανίας Πολεμήστε αυτούς που κτίζουν υπερμεγέθη μαυσωλεία για να υμνήσουν την αρχιτεκτονική της «ανθρώπινης κλίμακας» τους στρατηγούς που έγιναν πολεοδόμοι και καμώνονται για τις “οικολογικές τους ευαισθησίες” αυτούς που θησαυρίζουν σε πολύχρωμες χωματερές κλέβοντας την τροφή των πουλιών αυτούς που αποταμιεύουν μελλοντικές στιγμές σε αποστειρωμένα γυμναστήρια τους “εναλλακτικούς” που διακηρύσσουν την Εναλλαγή μπας και έρθουνε στα πράγματα τους λογιστάκους θυμοσοφιστές που αγαπούν την αλήθεια που κρύβεται πάντα “κάπου στη μέση”' τους επιδειξιομανείς του μεγάρου την κουλτούρας που τρομάζουν μπροστά στο δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν αυτούς που η σκληρή δουλειά τους θα αλλάξει τον κόσμο “λιθαράκι, λιθαράκι” όσους περιφρονούν τα πάθη των λιονταριών κραδαίνοντας στατιστικές σβήνοντας την αχαλίνωτη δίψα τους με άυλα δεδομένα κάψτε ζωντανούς τους δεσμοφύλακες με καλλιτεχνικές ανησυχίες τους στιγματισμένους σκλάβους που έγιναν πρόεδροι των Ενωμένων Πολιτειών τα τέκνα των φτωχών που γίνανε πραίτορες για ένα ξεροκόμματο και τώρα πατούν περήφανοι των φτωχών το κεφάλι (για να μη σηκώσουνε ποτέ κεφάλι) τους φιλήσυχους πατριώτες που φαλτσάρουν μέσα στον ύπνο των νεκρών που δε μπορούν πια να αναπαυθούν εν ειρήνη αυτούς που οδηγούν οδοστρωτήρες πάνω από τα σπίτια των φτωχών σαγηνεμένοι από τις φανταχτερές μακέτες του Βαρόνου Οσμάν αυτούς που πιστεύουν πως ο κόσμος υπάρχει για να ταξινομηθεί και λερώνουν τα χέρια τους με το αίμα της ζωής που μένει εκτός μα συμμαχήστε με αυτούς που λαξεύουν την πέτρα σιωπηλοί ως που να αναδυθεί το σώμα της Αφροδίτης με αυτούς που αντιστέκονται στο θάνατο κτίζοντας τη φωλιά τους στα πιο απόκρημνα βράχια της Αλήθειας με αυτές που πολεμούν σε άνυδρες στέπες με τα μωρά στην αγκαλιά για τη λευτεριά ενός τόπου που στέρεψε το γάλα με αυτούς που πρόθυμα τραβούν τη λόγχη τους για την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφοσύνη (χωρίς ποτέ να ξεχνούνε τη δεύτερη) με τα παιδιά των υψιπέδων της παπαρούνας που κρέμονται τα ηλιοβασιλέματα στα κάγκελα του λιμανιού της Πάτρας για να αγναντέψουν τα πλοία της ελευθερίας με αυτούς που σκάβουν λαγούμια κάτω από τα χαρακώματα για να βρουν τον έρωτα που τους στέρησε ο πόλεμος με αυτούς που ονειρεύονται ακόμα ένα θάνατο στο τέλος της άνοιξης ή μια κορφή με θέα τη γη της επαγγελίας Ο καιρός δεν παίρνει πια αναβολές ήρθα τα “χτες” να διώξουν τ' “αύριο”

Ο τοίχος είχε από νωρίς εκείνη την ήρεμη αποφασιστικότητκα που τον χαρακτήριζε κάτι τέτοιες μέρες Ήξερε, πως αρκετοί αδέξιοι δήμιοι θα αστοχούσαν με αποτέλεσμα να πληγώνουν ξανά το γέρικο σώμα του Δεν έδειχνε θλιμμένος —κάθε άλλο— μετά από τόσα χρόνια είχε πλέον συνηθίσει τις εκτελέσεις Ένιωθε κομμάτι της τελετουργίας αναπόσπαστος παράγοντας του σκηνικού παλαίμαχος σύντροφος των νεαρών στρατιωτών που εκτελούσαν κάθε φορά τους αντιφρονούντες Ο τοίχος είχε διαλέξει στρατόπεδο Ήταν πάντα με τους νικητές Άσχετο αν η ιστορία είχε έρθει πολλές φορές τούμπα και οι παρατάξεις άλλαζαν στην εξουσία σαν την παλίρροια Δεν ήταν ότι δεν είχε ηθική ούτε γιατί λάτρευε το αίμα και τη ζεστή σάρκα —κάθε άλλο— Αλλά ο ρόλος του —βλέπετε— η θέση του δεν του επέτρεπαν και πολλά Φτιαγμένος από τσιμέντο το εύπλαστο υλικό της εξουσίας δεν ήταν και για τίποτε άλλο Δε νομίζετε;

Καλπάζουν τα άλογα του Μέγα Χαν από την Κίνα έως τη Βιέννη ο κόσμος της στέρησης εμμένει η έρημος έρχεται εξ ανατολάς Καλπάζουν τα άλογα του Τζένγκις Χαν κι οι καβαλάρηδες δεν πέφτουν από βέλη χτυπημένοι μόνο σα ζόμπι ποδοβολούν κατά ριπάς Άκου τα άλογα του Χαν και να θυμάσαι: οι δυνατοί δεν θα κερδίσουν ούτε οι πιο πολιτισμένοι, αλλά όσοι πιστεύουν στη νίκη πιο πολύ όσοι είναι πιο αποφασισμένοι...

Holy train “America” Today I’ll find you A bomb on your rails Awaits to lights you Holy land “America” Tonight I’ll betray you A ticket to Palestine It’s my only escape Walking on the mountains A path to the Pyrenees I bleed my future I break my knees Smoking my breathiness Stand on the good night Last sunset to Paris Ends my secret life Oh….. America I’ll try to catch your land Oh….. America How fast you run!